KGN: Kişisel Gelişim Notları
"Allah standarttan ayırmasın!" Bol Şaaaaans!
8 Mayıs 2022 Pazar
Travmatize
19 Aralık 2020 Cumartesi
Uyandırmadan
27 Kasım 2020 Cuma
Sanırım
Sanırım kendime yetmeyi unutmuşum, ne zaman başladığını dahi hatırlayamadığım 'başkalarına yetmeye çalışma' telaşı içindeyim. Uyku tutmayınca fark ettim ki çok uzun süredir başkalarının mutlu olmasını kendi mutluluğum saymaya alışmışım. Bunu ilk yaptığım zaman çok güzel ve çok romantik hissettirdiğini hatırlıyorum. Ama geçen tüm yıllar boyunca hesaba katmadığım bir şey olmuş; mutluluğunu sağlamaya çalıştığım, bunu bir vazife ve zorunluluk bildiğim insanların hayatımdan çıkabileceği gerçeği. İşte tam olarak bunu hiç düşünmemişim. Çünkü bazen insanlar gider, bazen de sen gidersin, hiç hesapta yokken birdenbire de gerçekleşebilir bu gidişler. Gitmek zorunluluk hâline gelmiş de.
Yıllar önce 'Alışkanlık' diye bir yazı yazmıştım, geçtiğimiz günlerde blog yazılarının devam etmesi gerektiğine karar verdiğimde taslaklara çektiğim bir sürü yazıyı ya sildim ya da yeniden yayınladım. Yazıda geçen isimler sebebiyle o yazıyı tamamen kaldırdım çünkü her ne kadar eski yazılarımı tekrar yayınlamam geçmişimle yaptığım barışı temsil etse de, bazı şeyler mezara gitmeli. Velhasıl kelam, 2015 yazında yazdığım 'Alışkanlık' yazısında bir olay, bir davranış her ne kadar iyi de olsa alışmak kötüdür diye tembih ettiğimden bahsediyordum karşımdaki insana.
Lâkin söylediklerini en az anlayan her zaman anlatanmış...
En hızlı ben unutmuşum alışmanın/alışkanlığın kötü olduğunu, şimdi yalnızım, hayatımda şımartabileceğim bir insan bir hayvan yok, ayırabileceğim bir sürü zamanım var kendime ama öyle unutmuşum ki kendimi önemsemeyi; birkaç haftadır yapacak bir şey bulamadığım için bu duruma üzülmeye, sürekli birileriyle sohbet etmeye ve içten içe de aslında, var olan problemden kaçmaya çalışıyordum.
2011 yılında ilk kez kalemi alıp deftere kafamdan/ruhumdan geçenleri yazmaya başladığımdan beri durum benzer aslında, bilenler bilir bu blog için yazılan yazılarda en fazla yazım yanlışı kontrolü yaparım, kurgusuna uğraştığım tek yazı 'Centilmen Abazalar' ki o da yayınlandığı yıl itibariyle ergenlik sayılır. Yani ondan da çok bir şey olmaz.
İşin aslı, yalnız kalmaktan korkuyorum. Çünkü hâlâ benliğimin içinde sevgiye neden aç olduğumu çözmeye çalışıyorum. Var olan en ufak sevgi gösterisinde çoktan oraya doğru sürüklendiğimi fark ettim bu cümleyi yazarken. Ve sanırım bu sebepten birkaç yaşamamam gereken ilişki de yaşamış olabilirim. Var olan andan geriye kocaman bir adım atıp tarafsızca baktığımda bunu rahatlıkla söyleyebilirim, ne var yani eski sevgililerim okuyup üzülecek mi sanki? Çoğunda ergendik zaten o ilişkilerin siktir edin, darılacağınız bir şey yok bu cümlede. Birbirimizden çok şey öğrendik, kiminizle karşılıklı ilk öpüşmeyi, kiminizle ilk kez sevişmeyi, kiminizle gezmeyi, kiminizle şiir yazmayı, kiminizle de hüznü öğrendim. O yüzden hâlâ şiir ve yazı yazdığımı, iyi bir yatak performansımın olduğunu düşündüğümde ben bir kayıp olarak görmüyorum.
"Herkesi tuttum da bi' tek kendimi bıraktım"
Hayki - Kargalar Produced by Murat Acar / Dirty Beatz 2019
Yıllarca kendimi arıyor olduğumu artık biliyorum. Yazılarımı okurken hepsini bir bir fark ettim. Bir dönem içimdeki öfkenin beni nasıl ele geçirdiğini yazılarımdan dahi görebiliyorum. Şimdiyse hepsi geçti.
Tüm bunlara karşın kendimi aradığım tüm bu yıllar boyunca hep yazmışım, blogun adını işte tam da bu yüzden "Kişisel Gelişim Notları" yapmıştım yıllar önce. Hikâye de yazdım burada, şiir de. Dikkatli bir göz bakacak olursa kendime dair daha çok şey olduğunu görecektir, eh işte hayatıma dahil olduğu kadarıyla. Ve şundan eminim ki buradaki yazıların hepsinin ne olduğunu anlayacak tek bir kişi yok. Çünkü ben hikayelerimi hep böldüm. Şayet ilgili bir eşim olursa ileride ona anlatacak çok şeyim olacak.
Kendimle biraz daha olsun barıştım. Siz de barışın, yardıma ihtiyacınız varsa beni hayatınızda en son nerede bıraktıysanız ucunu oradan yakalayıp bulabilirsiniz.
Ya da hiç hikayemiz kesişmedi ise belki de zamanı şimdidir.
02:19 -03:13 İstanbul
Tarihin içinden tüm benler bir arada. 26.11