Hayat Albümü

"Başlangıçları ve sonlarını benim yazmadığım pek çok hikaye yaşadım ama artık;nokta" yazardım intihar mektubuma;şayet öyle bir şey olsa idi.

Geriye dönüp bir bakınca hayatınızdaki en önemli kararların bazılarını;çoğunu ya da; hepsini kendinizin vermediğini fark ediyorsunuz. Anlık bir cesaret,anlık bir öfke,bir deli kuvveti,içinizden gelen ''HAYDİ YAP!'' sesi...

 Sonlara ise hayatınızdan çıkan insanlar,çıkarılan insanlar,katlanamayan,başkalarını isteyen,sizi yeterli görmeyen pek çok insan karar verir. Bazen bırakmak istemediğiniz,daha sıkı sarıldığınız ani bir rüzgar gibi gelir geçer.
Sonrasındaysa tesadüfen gördüğünüz veyahut öğrendiğiniz şeyler can yakar. Siz ne kadar öyle olmayacağını düşünsenizde.

Aradan geçen zamandan sonraysa kendinize ulaşamazsınız artık. Halihazırda kaybolmuş olan ruhunuz daha da bir derin çukura düşer,daha da kaçmak,daha da kurtulmak ister buradan.
Gülmediğinizi fark edersiniz ya da ağlamadığınızı. En son ağlayışınızın kör kütük sarhoşken olduğunu,içindekilerden kurtulamadığını..

Detayları unutur,iyi şeyleri unutur; kötülükleri hatırlarsınız. Beynimizin küçük oyununa dahilizdir çünkü istesek de istemesek de.

Bazen de şarkıları.

 

Belki de bize en çok gerekendir şarkılar. Unutmamalı onları,çünkü onlar beş dakikaya altı ayı da,altı ömrü de sığdırabilecek kadar güçlüdür.

Ve elbette; İyi geceler... 

Tabii eğer öyle bir şey mümkünse..