Giriş: Sagopa Kajmer - Pankart*
"Haklı" diye düşündüm...
Olayları yaşayan biri değil de izleyen üçüncü bir kişi anlattığım gerçeğini saatine bakıp artık burada bitirmeliyiz dedikten hemen sonra söylemişti.
Şaşkınlığımı gizleyemediğim gerçeğini fark etmiş olduğunu o da gizleyememişti, ki sanırım hâlâ görüşüyor olmamızın en büyük sebebi de buydu. Bir profesyonel gibi gizlemeye çalışmaması..
İlk defa bu kadar uzun kalmıştım o odada, sadece bu bile yaşanılana karşı hassas olduğumu bariz bir şekilde ortaya koyuyordu.
Ama güçlü görünmeye o kadar alışmıştım ki, her şeye rahatça göğüs gerdiğimi düşünüyordum, son cümle ile parçalanan şeyin sadece cam olmadığını görmüştüm. Ki onlar da hâlâ bir yerlerden çıkmaya, beni aynı ana defalarca götürmeye devam ediyordu tüm bu zaman.
Ama her şeyin etraftan kalktığına emin olduğum bu haftanın sonuna doğru ne tarafa düşeceğime karar vermeye çalışıyordum.
Beklediğimden çok daha fazla bir alkol direnci ile görmezden geldiğim duygulara erişim sağlayabililir hâle geldim.
Nefes kadar hafiflemiş de olabilirim, bu bir başlangıç da olabilir. Kendime sarılıp uyumak zorunda olduğumu düşündüğüm için uykuyu olabildiğince ertelemeye çalışıyorum, ya da kabuslardan böyle kaçabildiğim için de olabilir. Henüz emin değilim.
Kaldı ki, hiçbir şeyden emin değilim. Yapamayacağımı bildiklerim hariç.
Gelişme: (Sagopa Kajmer- Galiba)
"Sanırım biraz da alıştın" bir başka gerçek de bu cümle ile vurdu yüzüme. Sahiden biraz da alıştım, zaten mesele sevgiyi kaybetmek değil çünkü bunun eninde sonunda bir yerde tekrar karşıma çıkacağından eminim. Çünkü içimde bir sevgi var geçtiğimiz günlerde bu sevgiyi birine/bir şeye vermeyi sevdiğimden, bunu yapmaktan kendimi alıkoyamayan biri olduğumdan bahsetmiştim.
Hepsi için üzülmedim mi? Hepsinde aynısı olmadı mı, söylediğin gibi, alıştım galiba, istesem de istemesem de içimde buna hep alışmak gerektiğini de öğretmiş olabilirim kendime, neden? Çünkü böylelikle güçlü olabilirsin değil mi. Kendini neyden koruyorsun ki acaba?
"Endamını yitirmiş eskiden sevgime layık olanlar"
Böyle böyle yabancı olmadın mı kendine. Güçlü insanların bilmem kaç özelliği ve depresyonda olabileceğinizin bilmem kaç göstergesi video ve yazılarının bir karması olmadın mı böyle böyle?
Kaçıncı dublede geldik buraya? Dört. Kendini bulman kaç saniye sürerdi önceden, saatlerdir neden ulaşmaya çalışıyorsun benliğine...
"İçindekiler içimdekilerle bozmuş аklını"
Sonuç: Sagopa Kajmer Vazgeçtim İnan
Velev ki gerçekten haklıydı ve haklılardı. Kendimden kaçmaya, uzaklaşmaya ve yabancılaşmaya başlamıştım, bu yüzden de hiç o kadar çok kalmadığım o odada, kendim hariç her şeyden bahsediyordum.
Değiştiremeyeceğin gerçeğini kabullen ve onu bağrına bas dedi bir ses, bu ömür boyu seninle olacak dedi, gözleri ile baktığı gerçek de, mecazi olarak belirttiği nokta da gerçekten orada hep olacaktı...
"Bi'kenara çekilip uzunca durdum
Durduramadım gözyaşlarımı boğuldum
Neler umdum da bak ne buldum"
Eyvallah...
21.11.2020 02:43 İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder