Gece,Yalnızlık ve Ay

Her şey bitse de kaçsam hemen Ege'ye...Gecenin geç saatlerine kadar oturup koyu geceyi,koyu geceyi inatla aydınlığına boğmak isteyen Ay'ı izlemek...



Yine aynı koyu gecede hayal kurmak umutsuzca...Ufuğun yalan* ile gerçeğinin tam ortasında dalıp gitmek uzaklara...

Hasretini çekiyorum bu manzaranın,belki de bu manzarayı izlerken hep yalnızdım bu yüzden seviyorumdur belki o geceyi...Sadece Ay ve benim yalnızlığa ulaştığımız geceyi,sesiz...sakin...

Başka bir kaçamağımız daha var Ay'la...
Deniz,ben,o...Deniz yalnız,Ay yalnız,ben yapayalnız...
Aslında her gece yalnızız,nedense artık yalnızlığa dem vurduğumda bakar oldum Ay'a sadece işim düştüğünde küçük bir ''merhaba!''...

Hoş onun bana merhaba demeye tenezzül etmediği geceler bile olmuştur,günlerce bekletmiştir beni karanlıkta...

Ne dersin,ödeştik mi ?
                 Olsun...Ben bu gece peşindeyim yine..

“Ne zaman bu sehirden kaçıp gitme isteği gelse, bir köşeye oturup geçmesini bekliyorum. Gidersem dönmem çünkü biliyorum” diyor Cemal Süreya,haksız da değil şu an olsa kaçmaya kuvvetim,dönüp ardıma bakmazdım bir kere...

Metallica - Unforgiven 

*Yalan:Marmaris'ten bakınca gözlenebilen ve ''Yalancı Boğaz'' olarak adlandırılan bir yer.