İstediğim

Mavi bir gitar var; parçalamak istediğim... Rengi en sevdiğim,gök mavisi...
Bağırmak istediğim cümleler,yıllardır altını çizdiğim kitaplardan
Ayların özlemini geçirmek istediğim saatler,sarılmak istediğim insanlar,sıkı sıkıya...
Yazmak için can attığım hikayeler.Çözmek istediğim,keşfetmek istediğim şeyler,söylemek istediğim şarkılar var,hep beraber. Atmak istediğim yumruklar var mesela itin kopuğun suratına. Kaçmak istediğim yerler,içmek istediğim koca bir 70'lik...

Çok şey var istediğim; en başında umudumu yeniden kazanabilmek. Ama bunu yapmak için uğraşmaktan yoruldum,bir şeyin olduğu ya da değiştiği yok,uğraştıkça kendi kuyumuzu kazmaktan başka bir halt etmiyoruz,o yüzden koyvermek belki de en güzeli. Hem zaten her istediğimizi elde edememe gibi bir gerçeğimiz var. Gittiğiniz her psikolog,her aile bireyi,her öğretmen,her arkadaş size ''umudunu kaybetme,her şey güzel olacak'' der.
Belki de her şeyin güzel olmasına gerek yoktur? Bırakalım her şey kötü olsun ve en sonunda kötü olmanın en üst sınırına ulaşssın ve de kendisini yok etsin...

Nasılsa biz hiçbir şeyi yok edemiyor/unutamıyoruz...