Omuzları Düşük Adamlar Kulübü...

Bu saçma kulüp bazı gecelerde oyun oynamak için toplanan arkadaşların yine aynı derecede saçma müzikler açarak birbirlerini izlemesiyle,birbirlerini tramvaydan 'üzgün oldukları' gerekçesiyle kaçırmalarıyla ya da geceleri semtin sokaklarını arşın arşın dolaşıp,açık bir tekel aramalarıyla karşınıza çıkabilir.

Sessiz bir anlaşmayla kurulmuştur bu kulüp. Tıpkı ''Centilmen Abazalar'' gibi.  Farkında olmadan oluşturuyoruz her topluluğu. İçesimiz var. (Doldur lan!)

Sorsan ''iyiyiz'', ''hep aynı şeyler işte''... Ama aslında hepimizin sessiz birer çığlığı var içinde,bağırmak istedikleri. Sarılmak istedikleri. Susuyoruz. Bazı gecelerde ''bu neyin tribi amına koyayım ya?'' diyoruz. Sonra bakıyoruz tekrar; aynı şey yeşermiş içimizde. Susuyor olmanın can sıkıntısı. "Can kırıkları" var bu adamların. Görüyorum. Ama en az benim kadar çaresiz onlar da,bir şey yapabilsek,bir umudumuz olsa koşarak yapardık,sonunu düşünmeden. Az konuşuyoruz,çünkü konuşmak en azından en çok konuşmak istediğimiz insanlar olmadıkça gereksiz.


 Doğru açıdan bakarsanız bezginliğimiz yüzümüzden,dinlediğimiz müzikten okunabilir. Ama dedim ya,saçma şeyler bunlar. Hem dünya bizim etrafımızda da dönmüyor.Herkes de zaten her istediğini alamaz... İroni yaptım...

Kendimi çıkartırsam,iyiliği hak eden,iyi insanlar var bu kulüpte... Çünkü iyi şeyler gelmeli iyi insanların başına,onların gözünden sadece mutluluk gözyaşları akmalı..

Kalk amına koyayım kalk! Sofraya gidiyoruz!

Şu şarkı iyi gidecektir bu öfkeye...